De eerste maand zit erop! Een maand lang heb ik mijn best gedaan om geen spullen te kopen en mijn afval te verminderen.
Naast eten en medicatie heb ik deze maand gekocht: een broek en slipjes zoals ik in deze post al had vastgelegd, een speciale voederbak voor mijn kat (heel gedoe met dieettoestanden; dit is dus niet iets voor mezelf, maar voor de kat), een tandenborstel (een bamboe tandenborstel ter vervanging van de elektrische waarvan het opzetstukje versleten was), enkele katoenen zakjes om groenten/fruit/noten in te doen en een bol sisal touw om afwassponsjes mee te maken. De tandenborstel en de afwassponsjes zijn zaken die je consumeert, die ‘op’ geraken en vallen dus onder de spullen die ik wel kan kopen, net als medicatie, tandpasta en voeding. Met de rol sisal touw kan ik mezelf nog wel enkele jaren van sponsjes voorzien; daarmee is de aankoop van een hele resem sponsjes dan ook ineens voorkomen!
Toen ik enkele dagen geleden die ene broek in de solden ging kopen, merkte ik hoe sterk de lokroep is, eens je in een winkel of op een locatie met meerdere winkels komt. Meteen wordt je aandacht getrokken door van alles en nog wat. ‘Is er niet nog iets wat ik nodig heb?’ ging er direct door mijn hoofd. Waarop ik uiteraard antwoordde: ‘Nope, we gaan dit jaar verder geen spullen kopen; alleen die ene broek en dan weer naar huis’. ‘Maar die trui ziet er wel goed uit…’ of ‘daar liggen zeker nog interessante spullen, misschien moet ik effe gaan kijken?‘.
Het vraagt wel enige vasthoudendheid om niet op die gedachten in te gaan en niet met meer naar huis te komen dan gepland was. Ik heb dan ook toegegeven: ik ben een winkel binnen gegaan waar ze kruiden en een broodbeleg hadden die ik graag eens uitprobeerde. Eten dus, geen spullen. Oef! Maar het scheelde niet veel…
Ongelooflijk hoe al die uitgestalde en aangeprezen spullen je roepen! Dit toont wel hoezeer al dat aanbod onmiddellijk een onrust in ons opwekt die we bijna alleen kunnen kalmeren door effectief iets te kopen. Wat een macht hebben die spullen over ons! Hetgeen de onrust echt deed ophouden, was wegrijden. Eens ik uit die winkelomgeving weg was, was de onrust ook over. Interessante observatie… Maar goed dat ik zelden naar winkels ga; hooguit een supermarkt die niet veel meer aanbiedt dan voeding.
De afgelopen maand ben ik ook uitgedaagd om andere oplossingen te zoeken. Zo bleek ik een leibandje voor de kat nodig te hebben om haar te leren buiten rond te lopen zonder in paniek te schieten. Zodra ze haar angsten overwonnen heeft en op een rustige manier de omgeving kan verkennen zonder alle kanten op te vliegen, wordt het 
leibandje werkloos. Sowieso stom om zoiets te kopen, zelfs zonder challenge. Gelukkig kon ik een leibandje lenen via iemand van onze lokale LETS-groep (meer hierover later)!
Verder ben ik op zoek naar kledij voor de 3 huwelijksfeesten waar ik in mei, augustus en september naartoe moet. De afgelopen tien jaar ben ik zelden naar een huwelijksfeest gegaan, maar uitgerekend dit jaar lijkt iedereen ineens te willen trouwen. En neen, ik ga geen nieuwe kledij kopen. Ik wil enkele outfits lenen en na het feest weer terug bezorgen. Ik heb al mooie aanbiedingen gekregen; het zou moeten lukken om netjes op deze feesten te verschijnen zonder mijn challenge te breken!
En geregeld zijn er van die leuke dingen die je ineens denkt nodig te hebben: een bepaald boek of een handige fietskar zodat ik alle boodschappen met de fiets kan doen. Maar als je die ideeën even laat bezinken, blijkt het allemaal niet zo dringend te zijn. Daarom gebruik ik nu mijn ‘verlanglijstjes’ bij online winkels om zaken waarvan ik nu denk dat ik ze nodig heb, voorlopig in op te slaan. Ik ben benieuwd hoeveel ik daarvan binnen een jaartje nog steeds nodig vind!
Op naar een tweede maand waarin ik geen spullen koop. Ik ben benieuwd of de lokroep van al die spullen in de winkels, minder sterk wordt als je een tijdje niets koopt.
Er is maar één manier om dat te ontdekken…
Oh ja! Deze was ik nog vergeten melden: ook al kom ik niet vaak in winkels, deze uitdaging houdt me duidelijk wel bezig. Meer dan eens heb ik ‘s nachts gedroomd dat ik op het punt stond iets te kopen of net iets had gekocht en dan ineens in paniek bedacht ‘oh neen! Ik ging niets kopen!’ B-)