Druk, druk, druk… Dat is de mantra van deze tijd. Iedereen heeft het druk. Als je met de hele familie wil afspreken, moet je goed op tijd de agenda’s samen leggen.
Ik ontdek nu dat het ook zo hoort, blijkbaar. De druk is groot om het druk te hebben…
Enerzijds val ik vaak zelf terug op de gedachte dat ik het druk heb. Wanneer ik met vriendinnen of familie wil afspreken, moet ik snel al een aantal weken vooruit bladeren in mijn agenda. En er is altijd wel een to do-lijstje dat roept.
Maar als ik mijn leven van nu vergelijk met mijn eigen leven van enkele jaren geleden, dan heb ik meer tijd om te lezen, te denken, de fiets of de bus te nemen in plaats van de auto (en ja, met de fiets en de bus doe je er langer over dan met de auto), om bij te praten met mijn partner, om vrijwilligerswerk te doen, om te mediteren, 
om te studeren, om te schrijven (deze blog bijvoorbeeld), om mijn eigen verzorgingsproducten en chocolade te maken, om mijn eigen afwassponsjes te haken, om mijn boodschappen te spreiden over een bioboer, de slager, de visboer, de verpakkingsvrije winkel en de biowinkel (in plaats van alles snel in één supermarkt te halen), …
Aangezien ik hiervoor tijd wil vrijhouden en niet de hele dag wil lopen jagen en stressen, laat ik nog altijd weinig extra’s toe in mijn agenda. Als ik alles op een leefbaar tempo en goed wil doen, dan zitten mijn dagen vol. Niet ei-vol, gelukkig maar! Vol genoeg als ik de dingen die ik moet doen én de dingen die ik belangrijk vind, toch nog op een aangenaam tempo door wil kunnen lopen.
Dus neen, ik heb het lang niet zo druk als de meeste mensen rondom mij. En toch ontsnapt ook mij vaak de uitspraak ‘ik heb het druk’. Alsof het niet OK is als je dit niet op tijd en stond kan zeggen…
Anderzijds krijg ik wel eens reacties van mensen die mijn blog lezen of aan wie ik vertel over waar ik mee bezig ben. Reacties als ‘amai, jij hebt duidelijk veel vrije tijd’ of ‘daar heb ik allemaal geen tijd voor hoor’.
De toon waarop dit gezegd wordt, geeft de indruk dat het niet OK is om vrije tijd te hebben, om niet door je dagen heen te jagen en om tijd te hebben om je eigen verzorgingsproducten te maken, je boodschappen op verschillende plaatsen te halen of je met de bus te verplaatsen wanneer de auto veel sneller is. Alsof je een leegloper bent, een luierik, misschien zelfs een profiteur als je vrije tijd hebt.
Een uitspraak als ‘ik heb daar allemaal geen tijd voor hoor’ zegt dan eigenlijk ‘ik heb belangrijkere dingen te doen’.
Ik voel het oordeel in zulke uitspraken en ik voel direct hoe ik in de verdediging wil gaan met ‘ja maar, ik kijk ‘s avonds geen TV, waardoor ik tijd heb voor deze dingen; daarnaast heb ik het ook druk met belangrijke dingen’.
Alsof het zo belangrijk is om het druk te hebben en met ‘serieuze’ dingen bezig te zijn.
Door naar mijn tiny house te verhuizen wilde ik net bekomen dat ik veel meer vrije tijd zou krijgen. In een tiny house moet je niet lang opruimen en poetsen; daarmee bespaar je al heel veel tijd. Klein wonen is ook veel en veel goedkoper dan in een gewone woning, dus heb je minder kosten en dus moet je minder werken.
Het is mijn uitdrukkelijke bedoeling om te schuiven naar een levensstijl die zo eenvoudig en goedkoop is, dat ik met een halftijdse job ruim toekom in mijn financiële noden. Daarnaast heb ik dan tijd voor stilte en meditatie, voor lezen en studeren, voor meer vrijwilligerswerk en eigen creatieve projecten, voor echte ontmoetingen met mensen, voor mijn familie en mijn vrienden. Want dat zijn de dingen die ik belangrijk vind, waar ik van geniet en die me voeden.
Al jaren worstel ik met het rare fenomeen van de rat race. Met z’n allen gaan we voor een groot huis met tuin, 2 mooie auto’s voor de deur, minstens één keer per jaar een ferme vakantie, een grote TV, een volle kleerkast, …
Er is veel geld nodig om deze levensstijl te kunnen volhouden en daarvoor moet er hard gewerkt worden. Na het werk is er de avondrush thuis (eten koken, huiswerk begeleiden, de was doen, de afwas opruimen, naar de voetbaltraining rijden,…). En tegen 20u ploffen we uitgeput in de zetel voor de TV waar we in slaap gesust worden. En de volgende ochtend begint de race opnieuw. In het weekend moet er naar de supermarkt gegaan worden, moeten de hobby’s gedaan worden, moet de tuin onderhouden worden,… Er lijkt weinig tijd over om te genieten van dat mooie huis. En vakanties zijn de broodnodige adempauzes zodat we daarna weer klaar staan voor de volgende race.
Ik hoor veel mensen klagen dat ze niet toekomen aan wat ze belangrijk vinden of dat het leven veel te snel gaat voor hen. Het duurt maanden eer ze kunnen afspreken met vrienden. Ze zouden veel meer aanwezig willen zijn bij een ziek familielid, ze snakken naar een moment van rust.
Daarnaast is het aantal mensen met burn-out, CVS, fibromyalgie, depressie, angststoornissen en slaapproblemen immens. We zitten massaal aan de pillen en ook ik krijg als psychotherapeut geregeld mensen over de vloer die vastlopen in dit alles.
Ik ben zelf een aantal keer tegen de muur gelopen en kan niet anders dan het roer om gooien. En dat lijkt mij de vreemde eend te maken. Het is nog altijd raar om te zeggen dat je bewust heel klein woont, dat je een heel jaar lang geen spullen wil kopen, dat je bijna al je verplaatsingen met de bus en de fiets doet, enz … Het maakt me anders.
Ik voel me buiten de club vallen als ik zeg dat ik bewust onder mijn diploma werk (naast mijn deeltijdse psychotherapiepraktijk werk ik deeltijds als administratief bediende in een heel tof bedrijfje). Na jarenlang het beste van mezelf te hebben gegeven in de sector en het niveau waarvoor ik ben opgeleid, kies ik ervoor om alle stress achter te laten en dicht bij huis te werken in een toffe omgeving. Ik kan voor deze job veel van thuis uit werken en de dagen dat ik naar kantoor ga, doe ik dat met de fiets. Niet langer in de files staan aanschuiven, maar onderweg genieten van de landelijke omgeving waar ik doorheen mag fietsen. Wat een verademing… Ik verdien minder dan in mijn vorige jobs, maar ik krijg veel meer in de plaats.
Stap voor stap schuif ik op naar een leven dat langzamer mag gaan, waarin ik meer tijd heb voor dingen die ik belangrijk vind.
Heel jammer dat daar nog zo vaak vrij neerbuigend op gereageerd wordt.
Vertragen lijkt nog steeds een taboe, terwijl we het allemaal zo hard nodig hebben…
Ik ga hier dus mee door en ik ga ervan genieten B-)
