Mijn eerste maand waarin ik minder afval probeerde te produceren.

De eerste maand zit erop! Naast geen spullen kopen, had ik me ook voorgenomen om mijn afval drastisch te verminderen. Daarbij focus ik vooral op plastiek, blik, drankkartons en restafval.

Ik ben me nog meer dan voordien bewust geworden van hoeveel plastieken verpakkingen we meeslepen uit de supermarkt! Om het helemaal eerlijk te spelen, nam ik plastieken verpakkingen mee naar huis wanneer ik onderweg snel een chocoladereep of iets anders lekkers kocht. Het is makkelijk om de vuilniszakken thuis leeg te houden door onderweg in de publieke vuilnisbakken mijn afval te dumpen. Dat doen we dus niet… Maar dat confronteert nog meer met hoezeer alles in plastiek verpakt zit.

Na mijn eerste week heb ik mijn vuilniszakken eens doorsnuffeld. Dit gaf me een idee van wat ik zoal aan afval in huis haalde en zette me aan het denken, op zoek naar alternatieven.

Ondertussen heb ik in de buurt een slager gevonden waar ik mijn eigen doosjes kan meebrengen om het vlees in te doen.
Ik heb een handig, opvouwbaar zakje dat altijd in mijn handtas zit. De vrouw van de frituur in de buurt laat toe dat ik de frietjes in mijn eigen zakje meeneem, i.p.v. in haar plastiek zakjes.  Zelfs in de kledingwinkel heb ik gevraagd om mijn broek in dat zakje mee te mogen nemen i.p.v. in één van hun plastiek zakken.
Bepaalde voedingswaren die niet noodzakelijk zijn en enkel in plastieken verpakkingen of in blikjes te verkrijgen zijn, koop ik niet. En als er een alternatief is in glas of papier of wanneer ik mijn katoenen zakjes kan gebruiken, dan kies ik daarvoor!
Ondertussen kan ik mijn katten meer zelf bereide maaltijden voorschotelen; dat spaart heel wat blikjes uit…
En het versleten plastieken opzetstukje van mijn elektrische tandenborstel heb ik vervangen door een volledig nieuwe tandenborstel van bamboe; deze mag bij het compost gegooid worden wanneer hij versleten is.

De grootste dilemma’s: waar kan ik chocolade en chips vinden die niet verpakt zitten in aluminium of plastiek? En de vreselijke keuze in de supermarkt: koop ik biogroenten en biofruit die verpakt zijn in plastiek of koop ik bespoten groenten en fruit die ik in mijn katoenen zakjes kan meenemen?
Het vraagt ook meer planning als je plastiek zoveel mogelijk wil vermijden. Je moet voldoende grote porties van groenten, fruit, noten, pitten,…  meenemen wanneer je bij de bioboer of de verpakkingsvrije winkel bent. En die grote hoeveelheden kan je best snel verwerken zodat je niets moet weggooien.
De supermarkt is veel makkelijker om snel eens binnen te lopen, maar van daar neem je sowieso massa’s plastiek mee naar huis.

En zo blijf ik stap voor stap verder zoeken naar alternatieven. Het moet toch mogelijk zijn om comfortabel en aangenaam te leven, zonder plastiek, blik of restafval te creëren?!

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *