Enkele weken geleden vroeg ik me af hoe het ‘geen spullen kopen’ mij al dan niet zou veranderen. Ik vroeg me vooral af hoe ik me op den duur zou voelen als ik door een winkel of een winkelstraat loop. Zou ik weer de lokroep voelen, de onrust, de zuigkracht? Of zou dat verdwijnen?
In het huidige debat over klimaat en ecologie wordt ons vaak verteld dat ecologisch leven sowieso een stuk duurder is en dat we allemaal dieper in de portemonnee zullen moeten tasten. Meteen wordt er ook geroepen: “ja maar, niet iedereen kan zich een Tesla veroorloven of zonnepanelen op zijn dak leggen!” En dat is ook zo. Ook ik kan me bijlange na geen Tesla veroorloven. En die zonnepanelen liggen hier ook nog niet…
Daarnaast wordt vaak gezegd dat biologische voeding veel duurder is en dat ecologische kledij helemaal niet te betalen is. En dat klopt, er zijn prijsverschillen.
Jammer genoeg worden deze argumenten vaak gebruikt om dan maar niets te doen.
Er zit echter een flinke denkfout in bovenstaande redenering.
Continue reading “Ecologisch leven hoeft niet duur te zijn, in tegendeel!”
De eerste maand zit erop! Een maand lang heb ik mijn best gedaan om geen spullen te kopen en mijn afval te verminderen.
Continue reading “Mijn eerste maand waarin ik niets kocht …”
Exact drie jaar geleden heb ik de shampoo definitief vaarwel gezegd. Correctie: de shampoo had ik eerder al vaarwel gezegd, maar gedurende meer dan een jaar waste ik mijn haar met natriumbicarbonaat (zuiveringszout). Continue reading “Al 3 jaar zonder shampoo!”
Vandaag heb ik ervaren hoe diepgeworteld de gewoonte zit om dingen te kopen. Continue reading “Ging ik op mijn derde dag al de mist in?!”
In 2019 is het niet alleen mijn plan om geen spullen te kopen, maar ook om mijn huishoudelijk afval in kaart te brengen en te verminderen.
Waar ik woon, hebben we een uitgebreid systeem om afval te sorteren. Papier en karton worden gescheiden van glas verzameld. Afval van groenten, fruit en tuinafval wordt verzameld in de tuin. We hebben een aparte zak voor plastic flessen (van dranken, shampoo en andere vloeistoffen), metalen blikjes en drankkartons. En we hebben een zak voor al het andere plastic. En dan is er de rest.
Papier, glas en organisch afval kunnen vrij makkelijk worden gerecycleerd, vermoed ik (maar ik kan verkeerd zijn!). De rest (plastic, blikjes en restafval) is een heel ander verhaal, vrees ik. Daarom wil ik in kaart brengen hoeveel van dit soort afval ik in mijn tiny house produceer. Vanaf vandaag zal ik dit afval gescheiden houden van het afval van het huis van mijn partner (tot nu toe brachten we al ons afval samen).
In de tussentijd zal ik blijven zoeken naar oplossingen, zodat ik steeds minder afval als plastic, blikjes, restafval enz. kan voortbrengen …
Dit zijn enkele oplossingen die ik doorheen de voorbije jaren bedacht heb:
katoenen zakjes voor het kopen van verse groenten en fruitIk zal elk van deze items / oplossingen meer in detail toelichten in volgende berichten.
Heb je nog suggesties? Laat ze me dan zeker weten (best via Facebook)! Ik ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe ideeën!
En nu ben ik benieuwd hoeveel afval ik in een jaar zal produceren … Voor vandaag kan ik al beginnen met een blikje van kattenvoer …
Daar gaan we dan …
Iets meer dan een jaar geleden verhuisde ik om vele redenen naar een ‘tiny house’. Ik zal je daar later meer over vertellen. Nu, na mijn eerste jaar van ‘klein leven’, ben ik klaar om een stap verder te gaan.
Voordat ik naar mijn tiny house verhuisde, woonde ik met mijn partner in een groot huis. Voordien woonde ik 8 jaar alleen met mijn katten. Ik realiseerde me dat alleen wonen op de één of andere manier belangrijk voor me is. Ik ben zeer gevoelig en daardoor ben ik gemakkelijk overprikkeld. Door in een kleine ruimte te leven waar ik alleen de essentie en een paar extra’s om me heen heb, kom ik tot rust, meer dan wanneer ik in een groot huis woon, met veel rommel.
Ik wilde dit goed doen en niet vals spelen. Ik had ervoor kunnen kiezen om veel van mijn spullen in huis achter te laten en slechts een paar bezittingen naar de tiny house te verhuizen. Maar ik wilde er voluit voor gaan: ik verhuisde echt naar de tiny house. Alles wat ik nodig heb, alles wat ik wil bijhouden, bevindt zich nu hier. En al de rest gaat weg.
Dit betekende dat ik veel van mijn spullen moest weg doen. Ik gebruikte Mari Kondo’s manier om te beslissen wat ik wilde bijhouden en wat ik wilde weg doen. Ik heb de inhoud van mijn kleerkast op deze manier met meer dan 50% verminderd! En ook de rest van mijn spullen zijn stevig gereduceerd.
Na een jaar kwam ik erachter dat ik niets gemist heb van alle spullen die ik heb losgelaten. De meeste spullen die ik wilde weg doen, zijn nog steeds in het huis van mijn partner. Het is mijn plan om ze in 2019 allemaal de deur uit te zetten. Een deel zal worden geschonken aan een goed doel, een deel zal worden verkocht en een deel zal worden doorgegeven aan specifieke vrienden of familieleden.
Vanochtend heb ik zelfs nog wat kleding weg gehaald uit de kleerkast in de tiny house. Bij het nakijken van mijn kleine kledingkast ontdekte ik dat ik op zijn minst 10 kledingstukken eruit kon zwieren omdat ik ze niet draag. Ook die zijn nu verhuisd naar de stapel spullen die ik zal weg doen.
Toen ik naar mijn tiny house verhuisde, zag ik voor mezelf een aantal extra uitdagingen:
Ik zal hierover later meer vertellen.
Nu ik me realiseer dat het helemaal niet moeilijk is om in een klein huis met veel minder spullen te leven, wil ik een aantal nieuwe uitdagingen aangaan:
Je kan beide uitdagingen volgen in deze blog.
Morgen zal het begin zijn van mijn uitdaging! Vanaf morgen zal ik voor een heel jaar geen spullen kopen. Wat bedoel ik met ‘spullen’?
Misschien is het makkelijker om je te vertellen wat ik nog steeds kan kopen:
– eten voor mezelf en mijn katten
– medicatie
– brandstof voor de auto
– gelegenheidsgeschenken voor vrienden of familie (hoewel ik de voorkeur geef aan het betalen van een etentje voor hun verjaardag)
– alles wat ik nodig heb voor mijn werk (meer daarover later)
– toiletartikelen: dit zal meestal tandpasta zijn; ik maak mijn eigen deodorant (ik zal daarover later schrijven) en ik gebruik geen producten voor mijn haar (later meer over shampoo-vrij leven); ik gebruik ook geen make-up. Dus als ik de kast in de badkamer open, zie ik alleen tandpasta als een artikel dat ik moet vernieuwen en misschien wat handzeep.
– een broek en een paar slipjes. Ik heb maar één fatsoenlijke broek voor de winter en ik moest een aantal slipjes weggooien omdat ze echt helemaal versleten waren. Ik wilde dit allemaal in december kopen, maar in januari zijn het solden… Deze slipjes en broek zijn de enige kleding die ik ga kopen.
– euhm … Wel, dat is het zo’n beetje!
Natuurlijk blijven we onze auto en mijn fiets onderhouden en betaal ik mijn maandelijkse rekeningen voor water, elektriciteit, internet en mobiele telefoon. Maar dit zijn diensten, niet zozeer ‘spullen’.
Dus geen kleding, geen boeken en geen e-boeken, geen rommel, geen designerobjecten (hier heb ik nooit veel interesse in gehad), geen handig keukengerief, geen leuke decoratie, …
Ik zal ook mijn familie en vrienden vragen om me geen spullen te geven voor mijn verjaardag of voor kerst en nieuwjaar volgend jaar. Betaal me een etentje, neem me mee op een leuke uitstap, … maar geef me geen dingen.
Op dit moment voel ik me redelijk gerust. Ik weet het, een jaar is lang voor een dergelijke uitdaging. Maar aangezien ik sinds iets meer dan een jaar in een tiny house woon, beschouw ik mezelf als iemand die niet veel nodig heeft. Ik kan me niet herinneren dat ik het afgelopen jaar veel ‘spullen’ heb gekocht, behalve wat spullen voor mijn keuken (meestal dingen die je kunt gebruiken om etensresten te bewaren zonder plastic folie of ander wegwerpmateriaal en katoenen tassen om vers fruit en verse groenten te kopen) en wat speelgoed en een voederbak voor mijn katten.
Op de een of andere manier denk ik dat dit nog wel eens heel goed zou kunnen meevallen. En ik weet: ik zou wel eens heel verbaasd kunnen opkijken B-)
Dus ik ben erg benieuwd hoe ik 2019 zal ervaren!
Nu is het tijd om de oudejaarsavond te vieren. En laat de uitdaging morgen beginnen!
Daar gaan we dan …
Iets meer dan een jaar geleden verhuisde ik om vele redenen naar een ‘tiny house’. Ik zal je daar later meer over vertellen. Nu, na mijn eerste jaar van ‘klein leven’, ben ik klaar om een stap verder te gaan.
Voordat ik naar mijn tiny house verhuisde, woonde ik met mijn partner in een groot huis. Voordien woonde ik 8 jaar alleen met mijn katten. Ik realiseerde me dat alleen wonen op de één of andere manier belangrijk voor me is. Ik ben zeer gevoelig en daardoor ben ik gemakkelijk overprikkeld. Door in een kleine ruimte te leven waar ik alleen de essentie en een paar extra’s om me heen heb, kom ik tot rust, meer dan wanneer ik in een groot huis woon, met veel rommel.
Ik wilde dit goed doen en niet vals spelen. Ik had ervoor kunnen kiezen om veel van mijn spullen in huis achter te laten en slechts een paar bezittingen naar de tiny house te verhuizen. Maar ik wilde er voluit voor gaan: ik verhuisde echt naar de tiny house. Alles wat ik nodig heb, alles wat ik wil bijhouden, bevindt zich nu hier. En al de rest gaat weg.
Dit betekende dat ik veel van mijn spullen moest weg doen. Ik gebruikte Mari Kondo’s manier om te beslissen wat ik wilde bijhouden en wat ik wilde weg doen. Ik heb de inhoud van mijn kleerkast op deze manier met meer dan 50% verminderd! En ook de rest van mijn spullen zijn stevig gereduceerd.
Na een jaar kwam ik erachter dat ik niets gemist heb van alle spullen die ik heb losgelaten. De meeste spullen die ik wilde weg doen, zijn nog steeds in het huis van mijn partner. Het is mijn plan om ze in 2019 allemaal de deur uit te zetten. Een deel zal worden geschonken aan een goed doel, een deel zal worden verkocht en een deel zal worden doorgegeven aan specifieke vrienden of familieleden.
Vanochtend heb ik zelfs nog wat kleding weg gehaald uit de kleerkast in de tiny house. Bij het nakijken van mijn kleine kledingkast ontdekte ik dat ik op zijn minst 10 kledingstukken eruit kon zwieren omdat ik ze niet draag. Ook die zijn nu verhuisd naar de stapel spullen die ik zal weg doen.
Toen ik naar mijn tiny house verhuisde, zag ik voor mezelf een aantal extra uitdagingen:
Ik zal hierover later meer vertellen.
Nu ik me realiseer dat het helemaal niet moeilijk is om in een klein huis met veel minder spullen te leven, wil ik een aantal nieuwe uitdagingen aangaan:
Je kan beide uitdagingen volgen in deze blog.
